მაიკლ ოუენი საფეხბურთო სამყარომ
1998 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე გაიცნო, როდესაც 18 წლის ინგლისელმა
არგენტინის ნაკრებთან გამართულ ნახევარფინალურ მატჩში მეტოქის კარში
ულამაზესი გოლი გაიტანა. მას შემდეგ ბევრმა წყალმა ჩაიარა, ოუენი
”ლივერპულისა” და ინგლისის ეროვნული ნაკრების ერთ-ერთ ლიდერად იქცა და
ინდივიდუალურ წარმატებასაც მიაღწია. როგორც ცნობილია, 2001 წელს იდი
ევროპის საუკეთესო ფეხბურთელად დაასახელეს. მაიკლ ოუენი სპორტულ ოჯახში
იზრდებოდა. მამამისი პროფესიონალი ფეხბურთელი იყო და ერთ დროს ”ევერტონის”
ღირსებასაც იცავდა. მაიკლის დედა კი, ახალგაზრდობაში მძლეოსნობით, კერძოდ,
სირბილით ყოფილა გატაცებული. ამიტომ გასაკვირი არ უნდა იროს, რომ
”ლივერპულისა” და ”მადრიდის რეალის” ყოფილი ფორვარდი, რომელიც დღეისათვის
ერთ-ერთ უსწრაფეს ფეხბურთელად ითვლება, თავის სპრინტერულ მონაცემებს
დედისგან თანდაყოლილ თვისებად მიიჩნევს. მაიკლის ორი და და ორი ძმა ასევე
სპორტს მისდევენ. ”იმისათვის, რომ დიდ სპორტში რამეს მიაღწიო, სულ ცოტა,
ბავშვობაში, თანატოლებში მაინც უნდა გამოირჩეოდე და უფროსებთან
უპირატესობის მიღწევასაც ცდილობდე. მე ამაში ოჯახი დამეხმარა. ორი ძმა
მყავს, ერთი ათი წლით არის ჩემზე უფროსი, მეორე კი - 9 წლით. როდესაც
ბურთის დამორჩილება ვისწავლე, მამა მატჩებს გვიწყობდა ხოლმე. მაშინ მასთან
ერთად ძმების წინააღმდეგ ვთამაშობდი. უფროსებთან პაექრობით მიღებულმა
პრაქტიკამ საშუალება მომცა, შემდგომში საფეხბურთო სკოლაში შესვლისას
თავდაჯერებულად მეგრძნო თავი, შემდეგ კი, პროფესიონალთა გვერდით, მინდორზე
აუღელვებლად გამოვსულიყავი. როდესაც 17 წლის ასაკში პრემიერ-ლიგაში ჩემი
დებიუტი შედგა და მინდორზე 30 წლის კაცებთან ერთად გავედი, არავითარი
შიშის გრძნობა არ მქონია. ჩემი და-ძმებიც სპორტით იყვნენ გატაცებული.
სხვათა შორის, ერთ-ერთი ძმა ჩემზე სწრაფად დარბის”, - ამბობს ფორვარდი. ბავშვობაში
მაიკლ ოუენი კრივითაც ყოფილა გატაცებული და სპორტის ამ სახეობას
წარმატებითაც ეუფლებოდა. ორჯერ გაიმარჯვა კიდეც რინგზე, მაგრამ იმდენად
ზარავდა სისხლის დანახვა, რომ კრივი მიატოვა და მთლიანად ფეხბურთს
მიუძღვნა თავი. ის პატარაობიდანვე დიდი ნებისყოფით გამოირჩეოდა და მეტოქეს
არასოდეს ნებდებოდა. მაიკლის ახლობლები ამბობდნენ, რომ იგი დიდ წარმატებას
სპორტის სხვა სახეობებშიც თავისუფლად მიაღწევდა. 9 წლის ოუენი უკვე
არაჩვეულებრივი სპორტული მონაცემებითა და ფეხბურთელისთვის საჭირო
თვისებებით გამოირჩეოდა. მაშინ ეჭვი არავის ეპარებოდა, რომ პატარა მაიკლი
მამის გზას დაადგებოდა და კლუბ ”ევერტონში” ითამაშებდა. ”მამა არასოდეს
მაიძულებდა, მის მიერ არჩეულ გზას გავყოლოდი. მას წინასწარ არასოდეს
დაუგეგმავს, რა უნდა მეკეთებინა და არც წარმატებული კარიერა
უწინასწარმეტყველებია ჩემთვის, მაგრამ მისგან, ისევე როგორც მთელი
ოჯახისგან, დიდად ვარ დავალებული. თავიდან ”ევერტონის” ქომაგი ვიყავი, რის
გამოც შემდეგ ”ლივერპულის” შემადგენლობაში, ცოტა არ იყო, ყოყმანით
ჩავეწერე. შემეძლო სხვა ნებისმიერი კლუბი ამერჩია, მაგრამ მას შემდეგ, რაც
”ენფილდის” სტადიონზე მოვხვდი და საკუთარი თვალით ვიხილე, როგორი ხალხი
დადიოდა იქ, მივხვდი: ჩემთვის მხოლოდ ერთი კლუბი არსებობდა,” - იხსენებს
მაიკლ ოუენი, რომელმაც ”ლივერპულთან” კონტრაქტი 1996 წლის დეკემბერში
გააფორმა. მაშინ იგი 17 წლის იყო. მაიკლ ოუენი შეუპოვრობითა და დიდი
ბრძოლისუნარიანობით გამოირჩევა, არც მას არაერთხელ გამოუვლენია საფეხბურთო
მოედანზე. ”ჩემთვის იმის გაფიქრებაც კი წარმოუდგენელია, რომ შეიძლება
მარცხს შევურიგდე, - ამბობს მაიკლი, - სხვათა შორის, ეს თვისება გართობის
დროსაც მეხმარება. მაგალითად, მაშინ, როდესაც მაგიდის ჩოგბურთს ვთამაშობ.
ამ დროს საკმარისია წარმოვიდგინო, თითქოს ჩემპიონთა ლიგაში ან მსოფლიო
ჩემპიონატზე ვიბრძვი, რომ უმალვე ძალების მოზღვავებას ვგრძნობ,
კონცენტრაცია მიძლიერდება და ისეთი პარტიის მოგებაც შემიძლია, რომელშიც
გამარჯვება თითქმის წარმოუდგენელია”.
