ლექტრონულ ენობრივ სივრცეში შემუშავებული “ემოციური ხატები” თანდათან იფართოებენ გამოყენების არეს და ინტერნეტ-სამყაროდან თითქმის შეუზღუდავად გადადიან რეალურ საკომუნიკაციო სივრცეშიც. მაგ., ჩვენ მიერ მოპოვებულ ხელნაწერ არაფორმალურ წერილებში საკმაოდ ხშირია ე.წ. “ღიმილაკები”; თუმცა პირადული ხასიათის წერილების გარდა “ღიმილაკებს”/“სიცილაკებს” უკვე ვხვდებით აბრებზე, იშვიათად პრესის ენაშიც. მაგალითად, ჩვენ ხელთ გვაქვს გერმანიაში მცხოვრები ქართველი გოგონას დედისადმი მოწერილი ხელნაწერი წერილებიდან ამოღებული მასალა. ტექსტში ხშირია ე.წ. “სიცილაკები”, რომლებიც ავტორს სჭირდება საკუთარი ემოციის გამოსახატავად. გამოიკვეთა რამდენიმე ტიპის ღიმილაკი, მაგალითად,

[აქ ისე მოწესრიგებულად ვსაუზმობ, სურათიც გადავუღე ჩემს საუზმეს : ) ]

მოყვანილ მაგალითში ავტორის მიერ გამოყენებული ღიმილის აღმნიშვნელი სიმბოლო გასაგებია ვიწრო წრისათვის, ამ შემთხვევაში ავტორისა და ადრესატისთვის, რომლისთვისაც ცნობილია შვილის საუზმის წესი;

შემდეგ მაგალითში გადმოცემული მსუბუქ-ირონიული ღიმილი ყველასთვის ნათელია/ ნაკლებად პირადულია, შდრ.:

[ისე ტყუილია, ხალხს რომ ჰგონია (მეც მეგონა : ) ) 3 თვით წავალ,
ენას ვისწავლი და ჩამოვალო : ) მეცინება მაგაზე!]

შემდეგ ჩანაწერში:

[ცუდად ვარ იმდენი ვჭამე, მგონი დღეს პირველად არ მშია : ) ]

ავტორი თითქოს დედის დასამშვიდებლად დაურთავს ღიმილაკს, რათა ადრესატმა არ იდარდოს მის კვებაზე.

აღსანიშნავია ისიც, რომ ღიმილაკს ძირითადად იყენებს კომუნიკაციაში მონაწილე პირი საკუთარი ემოციის გადმოსაცემად, პირველი პერსონალური პირი ხშირად რეფლექსივია, ზოგჯერ, საუბარი მიემართება მეორე პირსაც, ფორუმების ენასა თუ ხელნაწერ წერილებში მესამე პირის ემოცია, ჯერ-ჯერობით, არ გადმოიცემა.

პოპულარიზაციის შემთხვევაში ადვილი შესაძლებელია, მთქმელის ემოციის გამომხატველი ვერბალური რემარკები მისი ეკვივალენტური ნიშნებით შეიცვალოს არა მხოლოდ პირად მიმოწერაში, არამედ მხატვრულ ნაწარმოებებში, პუბლიცისტიკასა და სხვა სახის ტექსტებშიც, რაც, რასაკვირველია, არასასურველი პერსპექტივაა ქართული და ზოგადად, ნებისმიერი ენისათვის;

ერთი მხრივ, ეს არის ემოციის გამოხატვის სახალისო და რაც მთავარია იოლი ფორმა, ნაბეჭდი ტექსტისა და მეტყველების დროს გამოყენებული კინესიკური პარალინგვიზმების საინტერესო სინთეზი, შეიძლება ასეც ვუწოდოთ: “ლაპარაკი წერილობით”; მეორე მხრივ, ეს ტენდენცია საშიში რომ არ აღმოჩნდეს ქართული ენისთვის, სასურველია რიგი ღონისძიებების გატარება, მაგ., ჩამოყალიბდეს სამეთვალყურეო ჯგუფი, რომელიც შეაფასებს ვებ-გვერდების ქართულს. აკრძალვით ალბათ ვერ მივიღებთ სასურველ შედეგს, უმჯობესია დამკვიდრდეს ტენდენცია: გაუმართავი ქართულით წერა ითვლებოდეს არაპრესტიჟულად და არამოდურად.