ღიმილაკების მსგავსად,
ინტერნეტ-ენისთვის დამახასიათებელია სასვენი ნიშნების ჭარბი გამოყენება
(მაგ., ,,მოდი!!!!!!’’), ან ბოლოკიდური ასო-ბგერების განმეორება (მაგ.,
,,ნათიიიიიიიიი’’). ორთოგრაფიულად ეს გაუმართლებელია, მაგრამ ელექტრონული
ფორმატის გზავნილებში მათი პროცენტული მაჩვენებელი ძალიან მაღალია.
ჭარბი სასვენი ნიშნების გარდა ვხვდებით გაზრდილი შრიფტით დაწერილ
სიტყვებსაც, როდესაც ავტორს სურს წინადადებაში რაიმე სიტყვაზე ყურადღების
გამახვილება.
გამეორებით (შდრ.: <span style="color:red">ფორუმელების ენას ახასიათებს აკადემიური პუნქტუაციის სიმწირე ).
ე.წ. "ჩათების" ენისთვის დამახასიათებელია აგრეთვე: სიტყვებისა და
ფრაზების შემოკლება ("მსჯ მომივიდა" და მისთ.), საგანგებოდ გაზრდილი
შრიფტით ცალკეულ სიტყვებზე ხაზგასმა ("ხომ გითხარი არა), "თავისებური" ტერმინოლოგია" (მაგ., "ჩემი კომპი თავისით შათდაუნდება") და სხვ.
წარმოგიდგენთ ყველასთვის კარგად ცნობილ ამონარიდს გურამ დოჩანაშვილის
მოთხრობიდან, რომელიც თანამედროვე ინტერნეტ-ენისთვის დამახასიათებელი
წესებით გადავწერეთ. თუ ამ ტემპით გაგრძელდა ქართულ ენაზე გლობალური
ქსელის გავლენა, წარმოდგენილ ექსპერიმენტულ ტექსტს პირობითად (და
სამწუხაროდ) "მომავლის ტექსტიც" შეგვიძლია ვუწოდოთ:
გურამ დოჩანაშვილი, ,,კაცი რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა”,
მოთხრობები, გვ. 314, თბ. 1987
-რა? ხელმძღვანელი აქ მოვიყვანოოო???? :-) (ღიმილი)
- არა. ორიოდ სიტყვით დაახასიათეთ.....
-ახალგაზრდა კაცია, ახოვანი, ძალიან კარგად დაიწყო......
-ძალიან კარგად დაიწყო???
-დიახ! >:-> (გაბრაზება)
-ეჰ :-( (მოწყენა), მარშალმა ედმონდო ბეტანკურმაც კარგად დაიწყო...
-ვინ მარშალი, რას ამბოოობთ??? :-O (გაოცება)"
ამგვარად, ელექტრონულ კომუნიკაციაში მკვიდრდება დიალოგის ახალი ფორმა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია:
- პარალინგვიზმების ახალი სახეობანი ("ხატულები"/“ღიმილაკები”),
- თხრობის მაქსიმალური ეკონომია,
- სპეციფიკური ტერმინოლოგია.
|
